بی عدالتی در پرداخت یارانه سوخت شرکت های هواپیمایی داخلی - حمایت از تولید ملی

به گزارش حمایت از تولید ملی، پرداخت یارانه سوخت به شرکت های هواپیمایی داخلی امری غیر عادلانه به شمار می آید زیرا با توجه به اینکه شرکت های هواپیمایی بخش عمده ای از سوخت راستا رفت و برگشت به خارج از کشور را از ایران با خود حمل می نمایند و مسافران از فرودگاهای مقاصدی مانند دوبی به استانبول از یارانه سنگین 5 الی 10 میلیون تومانی برای سفرخود به مقصد ایران بهرمند می شوند که این امر با تخصیص سوخت 600 تومانی به پروازهای دوبی و امثالهم صورت پذیرفته و اساسا مزیت نسبی در گردشگری داخلی از بین رفته است.

در فضای موجود مسئله ای چون سوخت هواپیما مغفول مانده است. در واقع به مرور زمان مسئله ای که در موارد سوبسیت دار ایجاد شد، در خصوص این سوخت نیز ظاهر خواهد شد.

با توجه به گزارش های سازمان برنامه و بودجه دولت در سال های گذشته تنها برای سوخت هوایی یارانه پنهان پرداخت نموده که در سال 1398 این مبلغ به اندازه 8 هزار و 661 میلیارد تومان یارانه است که این رقم قابل توجهی است چرا که این یارانه به شرکت های هواپیمایی از جیب 98 در صد از جمعیت ایران برای استفاده 2 درصد از جمعیت مرفه ایران از سوبسیت متعلق به حمل و نقل هوایی عمومی پرداخت شده است.

تصور رایج در میان عموم سیاست مداران و سیاست گذاران کشور این بوده است که قطع کردن یارانه هواپیما امری غیر منطقی است و یک عقب رفت مالی به شمار می آید در صورتیکه در پاسخ باید گفت که اصلا اینگونه نیست. طبیعی است که پرداخت و تخصیص سوخت یارانه ای که به سوخت هواپیما پرداخت می گردد می بایست جهت تسهیل در زمینه های کشاورزی، کار آفرینی و یاری به زیر ساخت ها و صنعت گردشگری انجام پذیرد ولی متاسفانه این امر مغفول مانده و تا به حال صورت پذیرفته است.

پرداخت یارانه سوخت به شرکت های هواپیمایی داخلی امری غیر عادلانه به شمار می آید زیرا با توجه به اینکه شرکت های هواپیمایی بخش عمده ای از سوخت راستا رفت و برگشت به خارج از کشور را از ایران با خود حمل می نمایند و مسافران از فرودگاهای مقاصدی مانند دوبی به استانبول از یارانه سنگین 5 الی 10 میلیون تومانی برای سفرخود به مقصد ایران بهرمند می شوند که این امر با تخصیص سوخت 600 تومانی به پروازهای دوبی و امثالهم صورت پذیرفته و اساسا مزیت نسبی در گردشگری داخلی از بین رفته و مضمحل می گردد.

به نظر می رسد برترین راه چاره این است که شرکت بخش فراورده های نفتی، هزینه سوخت را متناسب با پروازهای داخلی و خارجی با توجه به پلان پرواز و نوع هواپیما و مقصد آن هم به صورت ارزی و به نرخ fob خلیج فارس دریافت نماید تا منابع ملی کشور به هدر نرود.

از منظر عدالت اجتماعی توجیهی برای دادن یارانه به هواپیماهای پرواز خارجی وجود ندارد زیرا این امر توجیهی ندارد چون که از جیب مردم مستصعف یارانه ای معادل یارانه دارو برای آن پرداخت می گردد. مگر نه اینکه یارانه قرار است بنا به تعریف به بخش های ضعیف جامعه اختصاص داده گردد؟ با کدام تئوری می توان دادن یارانه به بخش های غنی جامعه برای انجام سفرهای شخصی را توجیه کرد. در واقع بی عدالتی در سوخت هواپیما برای پرواز های خارجی دیده می گردد. بر حسب ضرورت مسئولان و سیاست گذاران دلسوز نظام مقدس جمهوری اسلامی باید نسبت به این موضوع احتمام ویژه داشته و به قطع این یارانه غیرمنطقی جهت رفاه قشر بخشی از جامعه رای قاطع دهند.

*کارشناس حوزه انرژی