رویای آمریکایی چگونه جان آمریکایی ها را می گیرد؟ - حمایت از تولید ملی

به گزارش حمایت از تولید ملی، در سبک زندگی آمریکایی یا همان رویای آمریکایی که سیاستمداران و مسئولان این کشور مدام آن را تبلیغ و ترویج می نمایند چه خصائص و ویژگی هایی وجود دارد که در نهایت به بروز خشونت منجر می گردد؟

به گزارش خبرنگار گروه بین الملل حمایت از تولید ملی- آمریکا در روزهای گذشته صحنه دو تیراندازی بوده که در جریان آن 29 نفر کشته و حدود 50 نفر دیگر زخمی شده اند. روز یکشنبه تیراندازی یک فرد مسلح به مسلسل نیمه اتوماتیک در یک بار در شهر دیتون در غرب این ایالت دست کم 9 کشته و 16 زخمی برجای گذاشت.

این تیراندازی کمی پس از آن رخ داد که روز شنبه یک فرد مسلح 21 ساله در یک مرکز خرید در ال پاسو تگزاس بر روی مردم آتش گگردد. در آن تیراندازی 20 نفر کشته و 26 تن دیگر نیز زخمی شدند.

تیراندازی شهر دیتون251اُمین تیراندازی کور یا تیراندازی جمعی است که در امسال میلادی به وقوع می پیوندد. این تیراندازی در 216 امین روز سال به وقوع پیوسته و این به معنای آن است که در هر روز بیش از یک تیراندازی در آمریکا رخ داده است.

وقوع این تیراندازی ها طبق عادت مألوف به بحث هایی درباره ریشه های وقوع این تیراندازی ها منجر شده و مطابق معمول، آزادی حمل سلاح و ضرورت کنترل آن، نخستین مسأله ای است که مورد توجه قرار گرفته است.

آزادی حمل سلاح، البته، طبق روایت آمارها یکی از مهم ترین عواملی است که با وقوع تیراندازی های مرگبار در آمریکا همبستگی دارد. آمریکا رتبه اول مالکیت سلاح در دستان غیرنظامی ها را در اختیار دارد و آمارها نشان می دهند 46 درصد از کل 857 میلیون قبضه سلاح غیرنظامی موجود در جهان در دستان آمریکایی ها است.

از آن طرف، آمریکایی ها از لحاظ نرخ خشونت با اسلحه و از جمله از لحاظ تیراندازی های کور هم کشوری به شدت یگانه و استنثنایی هستند. جدولی که چندی پیش پایگاه خبری ووکس منتشر کرد نشان می دهد نرخ وقوع قتل با اسلحه در آمریکا با هیچ کشور دیگری قابل مقایسه نیست و این رقم برای آمریکا 6 برابر بیشتر از کانادا و 16 برابر بیشتر از آلمان است.

درباره تیراندازی های جمعی آمارها حاکی از آن هستند با آنکه جمعیت آمریکا کمتر از 5 درصد از کل جمعیت جهان را تشکیل می دهد، 31 درصد کل عاملان حمله در تیراندازی های جمعی در این کشور زندگی می نمایند.

در میان رسانه های آمریکایی معمولاً این گرایش وجود دارد که این دو دسته آمارهای مربوط به مالکیت سلاح و نرخ وقوع جرائم مسلحانه و پدیده های مربوط به سلاح را به صورت علی و معلول تفسیر نمایند (به این صورت که مالکیت سلاح علت این خشونت ها قلمداد گردد)، اما در میان دانشمندان علم آمار نقل قول معروفی وجود دارد که همبستگی نشان دهنده علیت نیست. معنای این قول این است که دو پدیده ای که هماهنگ با هم تغییر می نمایند، لزوماً ارتباط علی و معلولی ندارند و ممکن است تغییرات هماهنگ هر دوی آنها، متأثر از متغیر سومی باشد که آن متغیر علت است.

درباره ارتباط میان مالکیت سلاح و تیراندازی های جمعی هم رابطه از نوع همبستگی است و نه لزوماً رابطه علی و معلولی؛ به باور دانشمندان علوم اجتماعی، اِلِمان های فرهنگی-اجتماعی ریشه نموده در جامعه آمریکا و به طور اخص، رفتارهای برآمده از شعار رویای آمریکایی که به عنوان یک ارزش زیربنایی سبک زندگی آمریکایی ها را راهنمایی می نمایند، عامل ریشه ای تری است که در وقوع خشونت های مسلحانه در آمریکا نقش دارند. لذا در این شعار معروف لابی انجمن ملی اسلحه در آمریکا که این سلاح ها نیستند که آدم می کشند، آدم ها یکدیگر را می کشند-صرفنظر از انگیزه هایی که پشت تبلیغ این شعارها وجود دارد- دست کم رگه هایی از واقعیت وجود دارد.

اما در سبک زندگی آمریکایی یا همان رویای آمریکایی که سیاستمداران و مسئولان این کشور مدام آن را تبلیغ و ترویج می نمایند چه خصائص و ویژگی هایی وجود دارد که در نهایت به بروز خشونت منجر می گردد؟

فرض محوری در رویایی آمریکایی این است که هر فردی صرفنظر از جایی که در آن متولد می گردد، یا طبقه اجتماعی، نژاد، قومیت، مذهب و هر خصلت ذاتی یا هویتی دیگری که با آن زاده می گردد می تواند در جامعه آمریکا که فرصت های برابر پیشرفت پیش روی همگان قرار می دهد به موفقیت، پیشرفت و شهرت بیش از حد دست پیدا کند.

درعالم واقعیت، اما رقم زدن موفقیت در جامعه سرمایه داری آمریکا به این راحتی ها نیست: طبق نتایج تحقیقات سازمان ملل، آمریکا از لحاظ توزیع ثروت بدترین وضعیت را در میان کشورهای غربی دارد، به این صورت که 40 درصد از کل ثروت جامعه در دستان یک درصد از ثروتمندترین انباشت شده است؛ آمارهای رسمی اداره سرشماری آمریکا نشان می دهند 14 درصد جمعیت آمریکا (معادل 45 میلیون نفر) در فقر زندگی می نمایند و سازمان ملل متحد می گوید 8.5 میلیون نفر در شرایط فقر مفرط و 5.3 میلیون نفر در شرایط فقر مطلق به سر می برند.

بنابراین، از مجموع این شرایط این طور برمی آید که رویای آمریکایی، آن طور که سازمان ملل در گزارشی در سال 2018 درباره فقر در آمریکا گفته- در حال تبدیل شدن به توهم آمریکایی است. سازمان ملل در آن گزارش نتیجه گیری نموده بود: نرخ بالای فقر در میان بچه ها و جوانان موجب می گردد فقر با انتقال از نسلی به نسلی دیگر ماندگار شده تا اطمینان حاصل گردد که رویایی آمریکایی به سرعت در حال تبدیل شدن به توهم آمریکا است. برابری فرصت ها که در این نظریه صندلی بسیار والایی دارد در عمل، به خصوص برای زنان و اقلیت ها و بسیاری از کارگران سفیدپوست طبقه متوسط به افسانه تبدیل شده است.

محصول زیستن در چنین جامعه ای فاصله زیاد میان انتظارات افراد با دستاوردها است. در چنین جامعه ای غلیان خشم نه تنها طبیعی، بلکه پدیده ای ناگزیر است. انسان، در چنین جامعه ای از یک طرف با این باور تربیت می گردد که تمام ارزش های زندگی را در رقم زدن شهرت، ثروت و موفقیت های مادی خلاصه می بیند و با فشار مفرط برای رسیدن به این موفقیت ها روبروست و از طرف دیگر، راه را برای دستیابی به آنها هموار نمی بیند. مارتین لوترکینگ، رهبر جنبش سیاه پوستان آمریکایی در سخنرانی معروف خود با عنوان رویایی دارم می گوید: هیچ چیز خطرناکتر از این نیست که جامعه ای بسازیم که در آن بیشتر مردم حس نمایند هیچ سهمی در آن ندارند. مردمی که حس می نمایند سهمی در جامعه دارند از آن جامعه محافظت می نمایند ولی اگر چنین احساسی نداشته باشند، نا خودآگاه می خواهند آن جامعه را نابود نمایند.

لذا، بسیاری از عاملان تیراندازی های کور در آمریکا آدم هایی از اقشار غیر 1 درصدی جامعه هستند که خود را از رقم زدن رویایی آمریکایی ناتوان می بینند و به همین جهت نسبت به جامعه دچار حس خشم هستند. نتایج تحقیقات تجربی که بر روی تیراندازی ها اجرا شده اند هم این موضوع را به خوبی نشان می دهند.

آدام لانگفورد، جرم شناس دانشگاه آلاباما در تحقیق جالبی که سال 2015 منتشر شد به یافته های جالبی اشاره نموده، از جمله اینکه اکثر تیراندازی های کور در جهان که در نزدیکی مدارس، دانشگاه ها، محل کار و اماکن برگزاری مسابقات (یعنی اماکنی به نه نوعی با پیشرفت ارتباط دارند) اتفاق می افتند در آمریکا هستند. او در این تحقیق نوشته 31 درصد از کل تیراندازی های کور در آمریکا اتفاق می افتند، اما اگر مسئله را برای تیراندازی هایی که در نزدیکی محل کار و مدارس در نظر بگیریم، این رقم به دو برابر، یعنی 62 درصد می رسد.

فرد معمول جامعه آمریکایی، بنابراین فردی است که دائم در معرض قضاوت ها و فشارهای اجتماعی برای اکتساب سریع موفقیت های مادی واقع شده است، هنگام شکست، خودش را یگانه مقصر ناکامی های خودش قلمداد می نماید و از طرف دیگر مدام به او این این باور خورانده می گردد که برگزیده، استثنایی و برتر از دیگران است و نیازهایش مقدم بر دیگران. مجموع این عوامل، اگر با رشد بیماری های روانی، زیستن در شبکه های اجتماعی، الگوگیری از بازی های خشن رایانه ای و در نهایت دسترسی آسان به سلاح همراه شوند، نتایج جالبی فراوری نخواهند کرد.