سندرم تریم تیلامنیوریا عامل بوی نامطبوع بدن در بسیاری از افراد است - حمایت از تولید ملی

به گزارش حمایت از تولید ملی، پژوهشگران علوم پزشکی می گویند نتایج یک تحقیق تازه نشان می دهد بعضی افراد که بدن آن ها بدون علت بو می دهد، احتمالا به نوعی اختلال ژنتیکی غیرمعمول مبتلا هستند که سندرم بوی ماهی نامیده می گردد.

سندرم تریم تیلامنیوریا عامل بوی نامطبوع بدن در بسیاری از افراد است

سندرم تریم تیلامنیوریا عامل بوی نامطبوع بدن در بسیاری از افراد است

پژوهشگران علوم پزشکی می گویند نتایج یک تحقیق نو نشان می دهد بعضی افراد که بدن آن ها بدون دلیل بو می دهد، احتمالا به نوعی اختلال ژنتیکی غیرمعمول مبتلا هستند که سندرم بوی ماهی نامیده می گردد.

به دلیل زیاد از حد بودن ماده ای به نام تری میتل آمین بوی آمونیاکی تند و بسیار تیز و زننده ایجاد می نماید که شبیه به بوی ماهی گندیده است و به همین جهت این بیماری را به نام سندرم بوی ماهی هم می نامیم که به دلیل اختلال در یک آنزیم است که یک آنزیم خاصی در بدن مختل می گردد و این بیماری ایجاد می گردد .

سندرم تریم تیلامنیوریا (Trimethylamine) عامل بروز آن فراوری و انتشار مقادیر زیادی از ترکیب تریم تیلامین (TMA) از بدن است.

TMA زمانی فراوری می گردد که فرد غذاهای غنی از نوعی ماده خاص موسوم به کولین را مصرف و هضم کند. این ماده در ماهی های آب شور، تخم مرغ، جگر و حبوبات خاص مثل سویا و لوبیای قرمز موجود است.

افرادی که به این اختلال متابولیکی مبتلا هستند حتی با وجود رعایت کردن مسائل بهداشتی بازهم بوی نامطبوعی از بدنشان فراوری می گردد.

پائول وایز نویسنده اصلی این مقاله و از متخصصان مرکز حواس شیمیایی مونل درفیلا دلفیا تأکید کرد: این سندرم پیامد های روانی و اجتماعی قابل ملاحظه ای برای فرد مبتلا می تواند در پی داشته باشد اما در عین حال هم تشخیص آن بدون آزمایشات خاص معمولا سخت است.

این سندرم در واقع حاصل بروز نواقصی در یک ژن موسوم به FMO3 است. وقتی این ژن دچار نقص گردد بدن نمی تواند متابولیسم ماده TMA را به درستی انجام دهد. در حالت عادی اگر این ماده درست متابولیسم گردد ترکیبات حاصل از آن عاری از بو خواهند بود اما با وجود اختلال در ژن FMO3 متابولیسم کامل انجام نمی گردد و ترکیبات بودار از بدن پراکنده می شوند. بعضی از افراد این ژن معیوب را زا والدین خود به ارث می برند.

راههای اصلی کنترل بوی عرق:

1. بعد از شستشو بدن خود با صابون آنتی باکتریال، بدن را بطور کامل خشک کنید. سپس بلافاصله از مامهای ضد عرق زیر بغل بهره ببرید. گفتنی است که دئودرانتها به تنهایی ضد عرق نیستند و فقط مانع از انتشار بوی بد ناشی از باکتری می شوند. مامهای ضد عرق معمولا حاوی ترکیبات خوش بو هم هستند.

2. زیر بغل خود را همیشه خشک نگه دارید. باکتریها به سختی در منطقه ها خشک بدن زنده می مانند.

3. محلول آب اکسیژنه می تواند بسیاری از این باکتریها را نابود کند. برای این منظور یک قاشق چایخوری آب اکسیژنه 3% را در یک فنجان آب معمولی حل کنید و روزی 3 بار این محلول را به زیر بغل خود با پنبه بمالید.

4. اگر در محل کار خود زیاد عرق می کنید، حد اقل هفته ای دوبار لباسهای کار خود را بشوئید. با این کار از تعداد باکتریهای اولیه تکثیر یابنده در عرق کاسته خواهد شد.

5. پرهیز از مصرف غذاهای چرب و ترکیبات بودار مانند سیر، پیاز و ادویه های معطر. این ترکیبات بودار به منافذ غدد عرق هم دسترسی می یابند و بوی عرق را تغییر می دهند.

6. در موارد هیپرهیدروزیس (افزایش اندازه عرق بدن) با پزشک خود مشورت کنید. راههای بسیاری برای کنترل اندازه فراوری عرق وجود دارد که بر اساس اندازه فراوری آن، راه درمان هم معین می گردد.

7. موهای زیر بغل و کشاله ران را بطور مرتب بتراشید. وجود مو در این منطقه مانع از مرگ باکتریها در هنگام خشکی پوست می گردد.

منبع:http://www.pezeshk.us/?cat=71

ارسال به وسیله کاربر محترم سایت :ahmadfarm

/ج

منبع: راسخون